Σαν σήμερα, πριν δεκατέσσερα χρόνια, στις 17 Μαίου του 2003, στην Τούμπα γράφτηκε ιστορία. Για πολλούς λόγους…
Ο ΠΑΟΚ παίζοντας μέσα στο σπίτι του νίκησε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας τον “αιώνιο” αντίπαλό του, τον Άρη με 1-0, χάρη στο μοναδικής έμπνευσης, δημιουργίας και εκτέλεσης γκολ από τον Γιώργο Γεωργιάδη.
Οι πρωταγωνιστές εκείνης της επιτυχίας, ο “Γου Χου”, ο Εγκωμίτης, ο Τοχούρογλου, κι άλλοι έχουν παραδεχθεί δημόσια, ότι δεν ήθελαν να σκέφτονται τι θα είχε ακολουθήσει σε περίπτωση μη κατάκτησης του κυπέλλου στον τελικό της Τούμπας.
Ο “Δικέφαλος” 33 χρόνια μετά έπαιρνε μια γλυκιά ρεβάνς από τους “κίτρινους” για την ήττα του στον τελικό του Καυτανζογλείου το 1970.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έγραψε κι αυτός τη δική του ιστορία στις κερκίδες. Ένα σύνθημα αυθεντικά ΠΑΟΚτσήδικο, που “γεννήθηκε” εκείνη την μέρα στη Θεσσαλονίκη, κατακρίθηκε έντονα και σόκαρε στο πρώτο άκουσμα του, τους ανθρώπους της ελληνικής ποδοσφαιρικής και μη κοινωνίας.
Οι… φιλοξενούμενοι, καθώς τυπικά γηπεδούχος στον τελικό ήταν ο Άρης, προηγήθηκαν στο 24ο λεπτό με το γκολ του Γεωργιάδη, ύστερα από την καταπληκτική πάσα του Μάρκου και την απίστευτη προσποίηση του σκόρερ στη μισή αντίπαλη άμυνα, κράτησαν το υπέρ τους 1-0 μέχρι το τέλος, αν και οι “κίτρινοι” του Γιώργου Φοιρού απείλησαν με ισοφάριση, όμως ο Μόρις λίγο πριν το φινάλε σημάδεψε το οριζόντιο δοκάρι της εστίας του Τοχούρογλου.
Αρης: Λαμπάκης, Διγκόζης (46′ Μπράγκα), Πανόπουλος (70′ Μπασίρ), Σελάντερ, Επαλέ, Κατσιαρός, Κνόπερ, Παπαδόπουλος, Κολτσίδας, Μορίς, Ντεμπά-Νιρέν (46′ Καπάνταης).
ΠΑΟΚ: Τοχούρογλου, Εγκωμίτης, Κουτσόπουλος, Αμπονσά (89? Νάστος), Μάρκος, Κούτσης (70? Χασιώτης), Γεωργιάδης, Κουκιέλκα, Οκκάς, Καφές, Γιασεμάκης (74? Σπάσιτς).
