Κι εκεί που πήγαμε να πάρουμε τα πάνω μας, “σλααααατς” μια σφαλιάρα από τον Αλμωπό Αριδαίας (πλέον μας κερδίζουν και τα χωριά!), μας προσγείωσε απότομα.
Και δεν είναι το πρόβλημα μόνο η ήττα, αλλά και η κακή εμφάνιση. Ελάχιστες ευκαιρίες, καθόλου δημιουργία και δίχως πάθος οι παίκτες. Με προβλημάτισε πολύ η ομάδα, καθώς περίμενα πως ήταν σε ανοδική πορεία.
Φτου και από την αρχή. Το επόμενο ματς με αντίπαλο τον Ηρακλή μέσα στην έδρα μας θα είναι ζωής ή θανάτου. Πρέπει πάση θυσία να πάρουμε το ματσάκι ακόμα και με μισό μηδέν. Πρέπει να ξεκολλήσουμε από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας.
Γιατί μετά από μια εβδομάδα πάμε στον Πανσερραϊκό που εκεί δύσκολα τα πράγματα, γιατί ο Δερμιτζάκης πάει τρένο για άνοδο με τις ευλογίες της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ και μετά έχουμε τον Παναθηναϊκό Β’ στη Βέροια.
Σ’ αυτά τα τρία ματς αν καταφέρουμε και πάρουμε από 4 έως 6 βαθμούς θα είμαστε σχετικά καλά. Δεν σας κρύβω πως είμαι ιδιαίτερα ανήσυχος. Η Βέροια κινδυνεύει να πέσει κατηγορία και θα φταίμε όλοι μας. Θα είναι καταστροφή μια τέτοια ιστορική ομάδα να κατρακυλήσει στα χωράφια της Γ’ Εθνικής. Αχ, ρε “Βασίλισσα” που ήσουν πέρσι τέτοια εποχή και που είσαι σήμερα; Πως τα φέρνει έτσι η ζωή; Κρίμα!
