Ο Γιώργος Κούτσιας έκανε τη διαφορά κόντρα στην Τσέλιε, σκοράροντας δύο γκολ και δίνοντας μία ασίστ.
Αν και η ομάδα του δεν κατάφερε να προκριθεί, ο νεαρός επιθετικός έδειξε ότι το μέλλον του είναι πολλά υποσχόμενο και μιλώντας στο Gazzetta, αναφέρθηκε στο κεφάλαιο “Λουγκάνο”, αλλά και τα όσα ένιωσε στο συγκεκριμένο ματς.
Ασίστ, γκολ, ξανά γκολ (γκολάρα κιόλας) σε 80 λεπτά συμμετοχής. Και όμως, αυτά τα στατιστικά του Γιώργου Κούτσια δεν ήταν αρκετά για να δώσει στη Λουγκάνο την πρόκριση στα προημιτελικά του Conference League. Η Τσέλιε της Σλοβενίας και του Άλμπερτ Ριέρα ήταν εκείνη που βγήκε ζωντανή από το… θρίλερ της Ελβετίας καθώς επικράτησε με 3-1 στη διαδικασία των πέναλτι μετά το απίθανο 5-4 στην κανονική διάρκεια και την παράταση.
Από την πλευρά του, ο 21χρονος φορ μετακόμισε στην Ελβετία τον περασμένο Γενάρη με τη μορφή δανεισμού από την Σικάγο Φάιρς προκειμένου να βρει τα πατήματα του και να αναγεννηθεί μέσα από τα χρώματα της Λουγκάνο. Ήδη, αυτή η… συνταγή δείχνει πως πετυχαίνει αφού μετράει 4 γκολ και 1 ασίστ σε 12 παιχνίδια.
Ο ίδιος μίλησε στο Gazzetta μετά την τρομερή εμφάνιση που τον έβγαλε για τα καλά στο προσκήνιο, παρά τον πικρό αποκλεισμό μιλώντας για το παιχνίδι, την αλλαγή που βλέπει στον εαυτό του αλλά και τα έντονα συναισθήματα που του πρόσφερε η συγκεκριμένη αναμέτρηση.
Γράφουν οι Νότης Χάλαρης και Μάρθα Χωριανοπούλου
Αρχικά πες μου για το παιχνίδι με την Τσέλιε. Τα λόγια είναι περιττά με αυτό το παιχνίδι. Τι συναισθήματα είχες;
“Ήταν ένα παιχνίδι που μας στεναχώρησε πάρα πολύ το πως εξελίχθηκε το ματς. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο βάλαμε πέντε γκολ και αξίζαμε να είμαστε στα προημιτελικά, όμως κάποιες λεπτομέρειες μας το στέρησαν. Μέσα στο παιχνίδι δεν ήξερα πως να αισθανθώ, τα συναισθήματα μου άλλαζαν ανά 5 λεπτά. Προσπάθησα έδωσα ότι είχα και δεν είχα για να βοηθήσω την ομάδα μου, έβαλα τα δύο γκολ και έδωσα και μια ασίστ, ήταν το καλύτερο μου παιχνίδι μέχρι στιγμής στην καριέρα μου, αλλά όταν χάνεις και αποκλείεσαι με αυτόν τον άδικο τρόπο δεν μπορείς να χαρείς παρά μόνο να στεναχωρηθείς γιατί αξίζαμε πραγματικά να είμαστε στα προημιτελικά”.
Ποιο ήταν το κλειδί για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα;
“Είχαμε ένα πλάνο από την αρχή δουλέψαμε όσο προλάβαμε γιατί είχαμε παιχνίδι και την Κυριακή. Θέλαμε το γρήγορο γκολ, το οποίο ήρθε. Θέλαμε να πιέσουμε τον αντίπαλο ψηλά γιατί ξέραμε ότι δεν θα μπορέσει να χτίσει και να φτιάξει το παιχνίδι του. Τα πήγαμε πολύ καλά στο πρώτο ημίχρονο και ήμασταν με 3-1 μπροστά. Στο δεύτερο παλέψαμε αλλά κάποιες λεπτομέρειες και το πέναλτι στο 90 λεπτό μας στέρησαν το όνειρο για τον προημιτελικό”.
Πώς ήταν το κλίμα στα αποδυτήρια μετά το ματς και τι είπατε με τους συμπαίκτες σου;
“Το κλίμα δεν ήταν καλό ήμασταν στεναχωρημένοι, δεν πιστεύαμε ότι χάσαμε την πρόκριση γιατί ξέραμε ότι παίξαμε πολύ καλά. Όμως δεν πρέπει να τα παρατήσουμε πρέπει να το ξεχάσουμε έχουμε σημαντικά παιχνίδια μπροστά μας και μάλιστα σε 2 μέρες το επόμενο. Πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά και να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να πάρουμε το πρωτάθλημα, δεν είναι μακριά μπορούμε το πάρουμε το πιστεύω”.
Έχεις βρει τον καλό σου εαυτό στη Λουγκάνο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι το έχει δημιουργήσει;
“Νιώθω πολύ καλά, παίζω, είμαι χαρούμενος, εξάλλου αυτός είναι ο στόχος μου να το χαίρομαι γιατί το ποδόσφαιρο για μένα δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο πάθος και αγάπη χωρίς αυτό θα ήμουν δυστυχισμένος. Με όλα τα παιδιά έχω γίνει φίλος έχω κάνει πολλές παρέες περνάμε πολύ χρόνο μαζί στο γήπεδο. Έχω και άλλους δύο έλληνες εδώ στην ομάδα τον Παπαδόπουλο και τον Φώτη και περνάμε πολύ καλά είμαστε μία οικογένεια και αυτό σε μία ομάδα είναι πολύ σημαντικό. Στην συνέχεια εδώ στην ομάδα υπάρχει πολύ οργάνωση από όλες τις μεριές και αυτό είναι κάτι που βοηθάει πολύ. Με τον προπονητή και όλο το staff έχω πολύ καλή σχέση με βοηθάνε σε ότι και αν χρειαστώ με βελτιώνουν, με καθοδηγούν και κυρίως νοιάζονται. Κάνουμε συνέχεια ατομικές προπονήσεις έξτρα μετά την προπόνηση. Δουλεύω πάρα πολύ γιατί θέλω να βελτιώνομαι και γίνομαι συνέχεια καλύτερος για κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα”.
Τι το ξεχωριστό έχει το ελβετικό πρωτάθλημα και τι το ξεχωριστό έχει η Λουγκάνο ως σύλλογος;
“Το πρωτάθλημα είναι πολύ καλό και δυνατό, οι ομάδες εδώ παίζουν Champions league Europa και Conference. Οι 8 από τις 12 παλεύουν για το πρωτάθλημα και είναι πολύ κοντά στην βαθμολογία και αυτό είναι που το κάνει πολύ ενδιαφέρον. Τα γήπεδα σχεδόν όλα είναι γεμάτα. Στην συνέχεια η Λουγκάνο βρίσκεται κάθε χρόνο στην Ευρώπη κάτι που είναι σημαντικό για την ομάδα και στόχος φέτος είναι το πρωτάθλημα και η είσοδος στα play off του Champions league. Γι αυτό θα παλέψουμε μέχρι τέλος”.
Γιατί δάκρυσες στο γκολ;
“Μόλις έβαλα το δεύτερο μου γκολ συγκινήθηκα λίγο άλλωστε ήταν τα πρώτα μου γκολ στην Ευρώπη, στο γήπεδο ήταν η οικογένεια μου και ήθελα να τους κάνω περήφανους και χαρούμενους. Έλεγα στα παιδιά πρέπει να αμυνθούμε εμείς θα περάσουμε. Είδα τον μπαμπά μου συγκινημένο όταν γυρνούσα πίσω στην σέντρα και αυτή η εικόνα θα μου μείνει αξέχαστη”.
