Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου.
Είναι μια γιορτή σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ. Υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη “φεμινιστική” απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.
Με αφορμή την ημέρα αυτή, ο Σύλλογος ΑμεΑ “Εν Σώματι Υγιεί” της Βέροιας δημοσίευσε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον κείμενο με τίτλο “Γυναίκα με Αναπηρία και Αθλητισμός”, τονίζοντας τη διπλή διάκριση που αντιμετωπίζουν στον αθλητισμό οι γυναίκες με αναπηρία.
Αναλυτικά γράφει:
Η θέση της σύγχρονης γυναίκας στον αθλητισμό θα έπρεπε να είναι ισότιμη και ισάξια αυτής των ανδρών, όπως σε όλους τους διαφορετικούς τομείς της κοινωνίας, κυρίως λόγω στερεοτύπων. Όταν όμως μιλάμε για γυναίκα με αναπηρία στον αθλητισμό τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα, αφού οι γυναίκες με αναπηρία αντιμετωπίζουν συχνά μια “διπλή διάκριση”.
Σε όλους τους τομείς του αθλητισμού, οι γυναίκες με αναπηρία έχουν δικαίωμα συμμετοχής και αυτό σημαίνει ότι μπορούν να συμμετέχουν είτε ως αθλήτριες, προπονήτριες, στελέχη, διευθυντές, επιστήμονες του αθλητισμού, διοικητικούς υπαλλήλους και ηγέτες. Πάνω από τα 2/3 των γυναικών στον κόσμο ζουν σε αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά τα συνολικά ποσοστά συμμετοχής στον αθλητισμό είναι ελάχιστα.
Οι γυναίκες στις αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν πρόσθετα εμπόδια στη συμμετοχή στον αθλητισμό και αυτά έχουν συνδεθεί με ζητήματα όπως ο ανδροκρατούμενος κόσμος του αθλητισμού, η τάξη, ο πολιτισμός, η εικόνα του σώματος και το ντύσιμο πέρα από τις θρησκευτικές, παραδοσιακές και πολιτιστικές πεποιθήσεις σχετικά με το ρόλο των γυναικών.
Οι γυναίκες με αναπηρία έχουν να αντιμετωπίσουν “διπλή διάκριση” στο χώρο του αθλητισμού – το να είναι ανάπηρες και το να είναι γυναίκες. Υπάρχουν στατιστικά λιγότερες γυναίκες με αναπηρίες σε όλο το φάσμα από ό,τι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι λιγότερο δεκτικές στην ενασχόληση με τον αθλητισμό. Το 2005, υπολογίστηκε ότι οι γυναίκες αποτελούν μόνο το 1/3 περίπου των αθλητών με αναπηρία σε διεθνείς αγώνες.
Ελπίζουμε μέχρι σήμερα το ποσοστό αυτό να έχει αλλάξει, ωστόσο απαιτείται περαιτέρω έρευνα σε συγκεκριμένες χώρες και περιοχές για να εντοπιστούν τα ζητήματα και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες με αναπηρία για τη συμμετοχή τους στον αθλητισμό.
Πηγή: sportanddev.org
Περισσότερη βιβλιογραφία πάνω στο θέμα:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/10522288/
https://wearethecity.com/the-importance-of-supporting-female-athletes-in-disability-sport/
Επιμέλεια Κειμένου:
Καραϊωσήφ Αλέξανδρος M. Res.
Καθ. Προσαρμοσμένης Φ.Α.
Προπονητής ΑμεΑ
