”Τι με θες Χάρη μου”;
” Έλα γρήγορα εδώ, σε χρειάζομαι”.
Ήταν ένα όμορφο και ηλιόλουστο Σάββατο του Ιούνη, έτος 1987. Ο υπεύθυνος των γραφείων διοίκησης και ταμίας της ΠΑΕ Βέροιας Σάκης Αλαμπορινός, είναι από τις ελάχιστες φορές που ημέρα Σάββατο δεν ήταν στο γραφείο αλλά στο σπίτι, πάλι έχοντας μπροστά του όμως ένα σωρό χαρτιά, βιβλία και κομπιουτεράκι.
Γύρω στις 11:00 το πρωί, χτυπάει το τηλέφωνο (σταθερό φυσικά αυτό με τη ”δαχτυλήθρα”) και τρέχω να το σηκώσω εγώ. Ρωτάω ποιος είναι και ακούγεται μια φωνή να μου λέει : ” Έλα μικρέ, δώσε τον μπαμπά”. Ακόμη κουδουνίζει η φωνή αυτή στα αυτιά μου μετά από 35 χρόνια! Πηγαίνω τρέχοντας στον πατέρα μου και του λέω : ”ο κύριος Χάρης με τη Μερσεντές τη μεγάλη σε ψάχνει”.
Σηκώνεται ο Σάκης και πηγαίνει στο τηλέφωνο…μέσα σε 2 λεπτά τον βλέπω να κλείνει όλα τα κιτάπια του και αρχίζει να ντύνεται λέγοντας στη μάνα: ‘‘Φεύγω επειγόντως Θεσσαλονίκη, με θέλει ο Χάρης”. Φυσικά επρόκειτο για τον κύριο Χάρη Σαββίδη, τον αξέχαστο πρόεδρο της Βέροιας και του ΠΑΟΚ, ο οποίος τότε ήταν στο ”τιμόνι” της ομάδας της Τούμπας.
Πηγαίνει λοιπόν άρον άρον ο πατέρας μου στη Θεσσαλονίκη πιστεύοντας μέσα του (αφού δεν του εξήγησε τίποτα ο Χάρης Σαββίδης εκ τηλεφώνου), πως κάτι έχει συμβεί που είναι σημαντικό και πως χρειαζόταν τη βοήθειά του.
Αργά το μεσημέρι, ακούω τα κλειδιά του σπιτιού και την πόρτα να ανοίγει, βλέποντας τον Σάκη να έχει ήδη γυρίσει και εγώ να χαίρομαι που θα πάω τελικά στη θάλασσα! Πιάνουν κουβέντα οι γονείς και ακούω τον πατέρα να λέει: ”Tσάμπα πήγαμε. Μου είπε πάρε μαζί σου αυτόν κι αυτόν κι ελάτε γρήγορα εδώ”. Συνεχίζει μιλώντας, μιμούμενος τον Χάρη: ”Σάκη, μπράβο που ήρθατε. Θα πάμε βόλτα στην Τσιμισκή. Είστε και δικοί μου, γνώστες των πραγμάτων. Έχει πολλούς Βεροιώτες εδώ Σάββατο…Μην είμαι μόνος μου με τους εδώ…να έχω και από τις 2 ομάδες ανθρώπους γύρω μου. Ξέρεις τι είναι να σε χαιρετάνε με το <<Γεια σου Πρόεδρε>> 5000 άτομα και συ να μη δείχνεις μεγάλος και τρανός ”;
Έμεινε ”σέκος” ο Σάκης! ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!
Η ιστορία δεν είναι φανταστική, φυσικά κι έχει όλες τις σχέσεις με πρόσωπα και καταστάσεις, απλά δε θυμάμαι τα υπόλοιπα ονόματα…
Κείμενο: Bασίλης Αλαμπορινός
