Έχουν χάρη, έχουν χάρη!
Πόσες φορές δεν έχουμε όλοι αποκαλέσει έναν ποδοσφαιριστή με κάποιο όχι και τόσο κολακευτικό προσωνύμιο για τις επιδόσεις του στο γήπεδο; Πόσες φορές έχουμε χλευάσει και χαρακτηρίσει ποδοσφαιριστές που μάλλον ανήκουν σε άλλο άθλημα; Ή δεν ανήκουν σε κανένα άθλημα;
Πόσες φορές έχουμε κατακρίνει προέδρους οι οποίοι ”τα σκάνε χοντρά” για κάποιον, ο οποίος αποδεικνύεται τελικά πως…φορτώθηκε στην πλάτη της ομάδας σαν βαρύ κι ασήκωτο χειμωνιάτικο παλτό, κατάλληλο για τις αρκούδες στη Σιβηρία;
Ορίστε λοιπόν οι λέξεις που στην καθημερινή μας αργκό, τις χρησιμοποιούμε για τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές.
Παλτό: Το πιο δημοφιλές όλων. Όσα πιο πολλά φράγκα ξοδεύτηκαν, τόσο πιο βαρύ είναι.
Ταγάρι: Είναι ο υφασμάτινος συνήθως πολύχρωμος σάκος που κρεμάνε στον ώμο, είτε παλιά στα χωριά, είτε τώρα οι ”αριστερές” φοιτήτριες. Κι αυτός αν έχει μέσα κοτρόνια, σου είναι βάρος.
Παρτάλι: Κάτω Παρτάλι, Άνω Παρτάλι…σημασία έχει πως είναι παρτάλι! Ο παίκτης που κάνει διάφορα εξωγηπεδικά και βλάπτει την ομάδα. Ενδογηπεδικά, είναι αυτός που σέρνεται ή που προσπαθεί να ντριμπλάρει και ποτέ δεν τα καταφέρνει.
Κουρσούμι: Τώρα για ποιον λόγο συνδέσαμε τις μπίλιες των ρουλεμάν με τους ποδοσφαιριστές, δεν γνωρίζουμε. Μάλλον χαρακτηρίζουμε έτσι κάποιον ο οποίος δε διαθέτει και το πιο κοφτερό μυαλό, αφού και το κουρσούμι του ρουλεμάν πηγαίνει μόνο του, χωρίς να σκεφτεί τίποτα ή να αλλάζει πορεία.
Πτώμα: Δε χρειάζεται περαιτέρω επεξηγήσεις. Ένα βήμα πριν τον θάνατο.
Λιμό: Τα λιμά είναι χαρτιά της τράπουλας που αφαιρούνται από ένα παιχνίδι, διότι δεν χρειάζονται και περισσεύουν. Προφανής οπότε και ο χαρακτηρισμός.
Δεστρίβογλου: Από το ΔΕΝ και το ΣΤΡΙΒΩ. Συνήθως αναφερόμαστε έτσι σε κεντρικούς αμυντικούς ή αμυντικά χαφ, οι οποίοι δεν έχουν την κατάλληλη σωματική ευλυγισία κι ευκαμψία. Όταν αμύνονται, κλαίει το σύμπαν.
Χασογκόλης: Προφανής χαρακτηρισμός συνήθως για τους επιθετικούς που δεν μπορούν να το ”φωλιάσουν” με ευκολία στο πλεκτό.
Περιστεράς: Έτσι αναφερόμαστε συνήθως σε τερματοφύλακες, οι οποίοι στις εξόδους τους στον αέρα, αντί για τη μπάλα, πιάνουν περιστέρια.
Μαούνα: Ο βαρύς, αργός ποδοσφαιριστής, δυσκίνητος σαν μαούνα.
Πορτιέρης: Ο ποδοσφαιριστής που η γενική του εικόνα δε θυμίζει παίκτη του ποδοσφαίρου, αλλά αθλητή του body building. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να είναι και καλός ο παίκτης και να μην το λέμε με την αρνητική έννοια.
Τσιλιβίθρας: Ο παίκτης που όταν δεν είναι καλός και είναι και αδύνατος σαν ”πουλί”.
Γατάκι: Συνήθως κάποιος χαφ ο οποίος ”δεν βάζει τα πόδια του στη φωτιά”. Ντελικάτος, τεχνίτης, αλλά…γατάκι!
Σκύλος: Το αντίθετο από το ”γατάκι”. Ένας χαφ ο οποίος καταπίνει χιλιόμετρα, είναι σκληρός, ”βάζει τα πόδια στη φωτιά” και προσπαθεί να μαρκάρει για να πάρει τη μπάλα από τους πάντες.
Κλόουν: Παίκτες του τύπου ”τσιρκολίν” οι οποίοι από τους παλιότερους λέγονταν ”κλόουν”. Ποδοσφαιριστές που μονίμως είναι άρρωστοι, όταν παίζουν κάνουν σαν μυξιάρικα, κάνουν όλο τσαλίμια χωρίς κανένα αποτέλεσμα και δεν τους ενδιαφέρει η ομάδα. Να ρίξουν ”ποδιές” για να ενθουσιαστεί η άμπαλη κερκίδα και ας καταλήξει η μπάλα στα ”περιστέρια”.
