Η Βασιλική Μιλλούση εκπροσώπησε την Ελλάδα πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, όταν ήταν μόλις 16, και ξανά το 2012 και το 2016. Το πόσο αγαπάει το άθλημά της φαίνεται από τον τρόπο που μιλάει γι’αυτό και από το γεγονός ότι θέλει να εξελίσσεται συνεχώς ως προπονήτρια και παιδαγωγός, ειδικά τώρα που φέρνει και τα δικά της παιδιά στο γυμναστήριο. «Η ενόργανη είναι πλέον στο DNA των παιδιών μου», αστειεύεται, «αλλά θέλω πρώτα να αγαπήσουν τον αθλητισμό». Αν πάντως θελήσουν στο μέλλον να ακολουθήσουν το δρόμο των γονιών τους, η οικογένεια έχει ήδη μεγάλη εμπειρία στο πώς να στηρίζει πρωταθλητές.
Πήγες πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες σε ηλικία 16 ετών. Πώς διαχειρίζεται κανείς την επιτυχία όταν έρχεται σε τόσο μικρή ηλικία;
«Χαίρομαι πολύ γι’αυτή την ερώτηση και χαίρομαι που αποκαλείς “επιτυχία” το να πάει κανείς στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στα 16 μου ήμουνα παιδί και μόνο τώρα, ως μεγάλη πια, καταλαβαίνω ότι τα 16 είναι πολύ μικρή ηλικία για ένα τόσο δυνατό στόχο. Πλέον καταλαβαίνω ότι ήταν τεράστια επιτυχία το να καταφέρω να φτάσω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά τότε δεν έκανα και την πιο σωστή διαχείριση. Ήμουν πάρα πολύ αγχωμένη και δεν έζησα πράγματα κι εμπειρίες, αλλά τα έζησα όλα μετά».
Πώς ήταν η επόμενη μέρα μετά τον πρωταθλητισμό; Νιώθεις ότι θυσίασες κάτι;
«Η επόμενη μέρα μετά τον πρωταθλητισμό είναι δύσκολη. Ειδικά στην ενόργανη, επειδή ξεκινάμε από πολύ μικρή ηλικία, ο πρωταθλητισμός είναι κυριολεκτικά όλη σου η ζωή. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι ήμουν αρκετά προετοιμασμένη. Το πάλευα χρόνια και γι’αυτό έμεινα και τόσα πολλά χρόνια στη γυμναστική, γιατί προσπαθούσα να δημιουργήσω ευνοϊκές συνθήκες ούτως ώστε όταν σταματήσω τον αθλητισμό να έχω πράγματα να κάνω. Σταμάτησα όταν ήμουν σε καλό επίπεδο, αλλά ήμουν έτοιμη να κάνω την οικογένειά μου και να ανοίξω το γυμναστήριό μου».
Πώς συνυπάρχουν στην ίδια οικογένεια ως σύντροφοι δύο άτομα με ψυχοσύνθεση πρωταθλητή;
«Δεν είναι εύκολο, ειδικά ως σύντροφοι. Όταν ήμασταν και οι δύο εν ενεργεία χωρίς να έχουμε παιδιά, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Αυτό το κομμάτι χρειαζόταν διαχείριση και βοήθεια, γιατί είχαμε τους ίδιους στόχους την ίδια περίοδο, που σήμαινε άγχος, κούραση και στεναχώρια. Χρειαζόμασταν βοήθεια που δεν μπορούσαμε να την προσφέρουμε ο ένας στον άλλο. Τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, γιατί ξέρω τι χρειάζεται ο Λευτέρης και τον στηρίζω με όλη μου την ψυχή ώστε να πετυχαίνει τους στόχους του και να είναι καλά».
Τώρα τι τον συμβουλεύεις;
«Είμαι δίπλα στο σύζυγό μου πάντα ως η φωνή της λογικής. Όταν αυτός τρελαίνεται και νομίζει ότι έχουν έρθει τα πάνω κάτω, εγώ του υπενθυμίζω τη λογική, το σωστό δρόμο και όσα έχει καταφέρει για να φτάσει μέχρι εκεί. Η συμβουλή μου πάντα είναι ηρεμία. Ο Λευτέρης είναι πολύ δυνατός από μόνος του, οπότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συμβουλές για τη διαχείριση του αγώνα».
Είναι συμβουλές τις οποίες εύχεσαι ότι κάποιος θα είχε δώσει σε σένα όταν τις χρειαζόσουν;
«Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω έναν άνθρωπο να με εκλογικεύει κι εμένα, να μου δίνει δύναμη και να με εμψυχώνει κατά τη διάρκεια της αθλητικής μου καριέρας. Δυστυχώς δεν είχα αυτή την στήριξη. Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω ένα ψυχολόγο και να μιλάω, αλλά τότε δεν είχα τη γνώση να το κάνω αυτό. Αντίστοιχα, θα ήθελα να είχα συμβουλευτεί νωρίτερα το Λευτέρη για θέματα διαχείρισης του αγώνα».
Ο ελληνικός αθλητισμός προσπαθεί να περάσει σε νέα εποχή μετά τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου. Ποιοι είναι οι στόχοι σου ως πρόεδρος της επιτροπής της ΕΟΕ για την Ισότητα των Φύλων;
«Οι στόχοι μου είναι ίσες ευκαιρίες και ίση αντιμετώπιση για τις γυναίκες και τους άντρες στον αθλητισμό. Για μένα ο απώτερος σκοπός είναι η ενδυνάμωση των γυναικών. Θέλω να τους δείξω ότι δεν είμαστε σε μειονεκτική θέση, είμαστε πολύ δυνατές και μπορούμε να κάνουμε πράγματα από μόνες μας, να πιστέψουμε στους εαυτούς μας και να πατήσουμε στα πόδια μας. Νομίζω ότι αυτό ο αθλητισμός αυτό σου το προσφέρει έτσι κι αλλιώς. Η γνώση αντίστοιχα σου προσφέρει ενδυνάμωση ψυχής ώστε να αντισταθείς και να αντιμετωπίσεις καταστάσεις».
Είναι μόνο θέμα ενδυνάμωσης ή και υποδομών;
«Ίσως είναι θέμα νοοτροπίας και στερεοτύπων που έχουμε σχετικά με την ισότητα, όχι υποδομών. Θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι εξελισσόμαστε καθημερινά και όσο ενημερωνόμαστε, διαβάζουμε και μαθαίνουμε, η κατάσταση όλο και θα καλυτερεύει».
Πώς μπορούν οι γονείς να ωθήσουν τα παιδιά τους στον υγιή αθλητισμό; Τι πρέπει να προσέχουν όταν τα παιδιά φτάσουν στην εφηβεία;
«Ο αθλητισμός γενικότερα είναι υγεία. Όσο αναφορά τους γονείς, αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να είναι δίπλα στα παιδιά τους, να τα ακούνε και να τους δίνουν το βήμα να μιλήσουν. Η οικογένεια πρέπει να είναι δηλαδή η προστασία του παιδιού, όχι να το παίζουν προπονητές. Αλλιώς έρχεται η ρήξη και το παιδί δεν μπορεί να εκφραστεί ποτέ. Οπότε όσο πιο κοντά είμαστε στα παιδιά μας και όσο τους δίνουμε την ελευθερία και το βήμα να μιλήσουν, τόσο πιο υγιής θα είναι και η σχέση τους με τον αθλητισμό».
Έχεις βιώσει ως αθλήτρια σεξιστικές συμπεριφορές; Πώς προφυλάσσεις τις δικές σου αθλήτριες από τις ίδιες συμπεριφορές;
«Δεν θεωρώ ότι έχω ως αθλήτρια νιώσει κάτι τέτοιο. Νομίζω είναι και στον καθένα πόσα πράγματα ανέχεται ή πώς έχουν προετοιμάσει οι γονείς ένα παιδί να αντιδράσει και να μιλήσει ή να μη μιλήσει. Εγώ νιώθω ότι έχω χτίσει μία πολύ δυνατή προσωπικότητα μέσα από τον αθλητισμό και κυρίως μέσα από τις δυσκολίες του αθλητισμού. Μέσα στο γυμναστήριό μας προσπαθούμε και αντιμετωπίζουμε δίκαια όλα τα παιδιά: το καλό, το λιγότερο καλό, το πιο δυνατό, το λιγότερο δυνατό. Όλα τα παιδιά τα αγαπάμε και όλα τα παιδιά πρέπει εμείς να τα εμψυχώσουμε και να τα ενθαρρύνουμε ώστε να βγάλουν τον καλύτερό τους εαυτό υπό κάθε συνθήκη και σε κάθε κλάδο, γιατί ο αθλητισμός δεν είναι μόνο να είσαι καλός αθλητής και να χτίζεις σώμα. Μέσω αυτού χτίζεις και ψυχή και δύναμη και συνδυασμός σου φέρνει την επιτυχία».
Η ενόργανη φημίζεται για τη σκληρή προπόνηση από μικρή ηλικία. Τι έχει αλλάξει στην προπονητική από τότε που ήσουν εσύ αθλήτρια; Εσύ τι κάνεις διαφορετικά με τους δικούς σου αθλητές;
«Τα πράγματα έχουν εξελιχθεί προς το καλύτερο από τότε που ήμουν εγώ αθλήτρια. Έχει αλλάξει η νοοτροπία του αθλητισμού γενικότερα και στην ενόργανη γυμναστική ειδικότερα. Κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο αυστηρά και οι προπονητές χρησιμοποιούσαν τρόπους που δεν ήταν παιδαγωγικά σωστοί ώστε να μπορέσει ένα παιδί να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό. Τώρα πια αυτά δεν ισχύουν. Μορφωνόμαστε περισσότερο και η καθοδήγηση είναι σωστότερη. Κάποτε υπήρχε το σύστημα της Ρουμανίας που σου μιλούσαν αυστηρά, σε βάζανε τιμωρία… Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που βλέπω ότι έχουμε αναλάβει τα ηνία εμείς, η νεότερη γενιά, που είμαστε πιο καλά εκπαιδευμένοι ως προς τη διαπαιδαγώγηση και τη σωστότερη επικοινωνία με τα παιδιά. Θεωρώ ότι οι αλλαγές αυτές θα φέρουν και καλύτερα αποτελέσματα».
Φέρνεις κι εσύ τα παιδιά σου στο γυμναστήριο για να κάνουν ενόργανη. Τι θέλεις να μάθουν από το άθλημα;
«Καταρχάς, πέρα απ’ το ότι η ενόργανη γυμναστική είναι πλέον στο αίμα των παιδιών μου, τα φέρνω στο γυμναστήριο γιατί παίζουν τεστάροντας τα όριά τους και αναγνωρίζοντας το σώμα τους μέσα από το άθλημα. Αυτό είναι και η βάση της ενόργανης γυμναστικής. Όταν φέρνεις ένα πολύ μικρό παιδί μέσα στο γυμναστήριο, αναπτύσσει πολλές ικανότητες, για παράδειγμα την κιναίσθηση, τη σωστή και ισορροπημένη ενδυνάμωση του σώματος, την ισορροπία, και πολλά άλλα. Γι’αυτό και η ενόργανη γυμναστική είναι η βάση για όλα τα αθλήματα και γι’αυτό και τα παιδιά μου θα κάνουν ενόργανη. Εννοείται βέβαια ότι πρώτο μου μέλημα είναι να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Μετά ο πρωταθλητισμός είναι κάτι που σε τραβάει από μόνο του και δεν το ορίζουν οι γονείς».
